Meer Presikhavers zijn sociaal zelf- en samenredzaam (er is meer sociale cohesie)

Bewoners geven vaak aan dat zij hun buren niet kennen en/of nauwelijks contacten hebben in hun directe leefomgeving. Ze weten niet wat er wanneer te doen is en hoe dat te betalen, waar ze informatie, advies of hulp kunnen krijgen bij bijvoorbeeld het vinden van werk, bij schulden, over het opvoeden van de kinderen en bij het (beter) leren van de Nederlandse taal. Vaak gaan bewoners wel naar de huisarts toe omdat ze lichamelijke klachten ervaren. Lang niet altijd is er sprake van medische problemen, vaak zijn andere problemen oorzaak van de klachten. Denk aan geldproblemen, eenzaamheid, verveling, gebrekkig of geen Nederlands kunnen spreken en schrijven of een ongezonde leefstijl. Veel signalen komen binnen via sleutelfiguren uit de verschillende gemeenschappen, die vaak overbelast zijn door de grote hoeveelheid vragen die zij krijgen van zowel bewoners als professionals.

Na corona blijkt het lastig om mensen weer uit huis richting activiteiten te krijgen. We bespreken met wijkpartijen en bewoners hoe we een hogere deelname kunnen bereiken, bijvoorbeeld door cultuur sensitief te gaan werken.
Het is uitdaging voor subsidieontvangers om aan te sluiten bij de behoeften van de bewoners, dagelijks laagdrempelig bereikbaar te zijn én om op bewoners af te stappen.

We blijven investeren in ruimte voor ontmoeting, verbinding en ontwikkeling op de Oosthof, Overkant, MFC, in de buitenruimte en ook elders waar de energie zit.

We werken samen met wijkpartijen om fysieke en sociale interventies aan elkaar te koppelen.